Donostian jaio eta bizi zen. Irrati-afizionatua eta lanbidez irrati-teknikaria zen. Gerra piztu zenean, irrati-aparatuak eta antzekoak konpontzeko tailer bat zuen Donostiako bere etxean. EA2BS bere irrati-katea ere bazuen, horretarako 1935eko maiatzean ateratako lizentzia zuelarik. Gainera, 1936ko uztailaren 20tik aurrera, Legezko Gobernuarekin lan egiten zuen irrati-komunikazioetako S.S. EAJ8 eta EA2FP zerbitzuetan.

1936ko irailaren 13tik (tropa kolpistak Donostian aurreko egunean sartu zirenetik) eta urte bereko abenduaren 23ra arte, Radio San Sebastián EAJ8 irratian lan egin zuen, irrati-teknikari gisa, uhin ertaineko irrati bat eraikitzen, muntatzen eta instalatzen lagunduz, irrati-difusioko zerbitzurako.

1936ko abenduaren 23an, José Luis eta Rafael anaiekin batera atxilotu zuten, eta Donostiako Ondarretako probintzia-espetxera eraman zuten. Gregoriori gorrien aldeko espioitza delitua leporatu zioten, etxean irrati bat izateagatik (lizentzia zuen irrati-zalea zen). Familiaren etxea miatzean, Gregoriok irratiak konpontzeko erabiltzen zuen materiala ere aurkitu zuten.

Atxiloketak masiboak ziren garai batean, eta arerio politikoen edo baita ustezko "lagunen" susmoetan edo salaketetan oinarritzen ziren horretan; kasu honetan bezala, salatzailea lankide bat izan zen, eta etxearen miaketa egin zutenean lekuko salatzaile gisa jardun zuen.

1937ko maiatzaren 3an Gerra-kontseilu Sumarisimoa egin zen. Gregorio eta José Luis, estatu kolpearekin erreketeen eskuetara pasa zen irratian lan egiten zutenak, Requeté Irratiaren jabetzako irratiaren materiala lapurtu izana leporatu zieten, saboteatzeko eta gorriei laguntzeko.

1937ko maiatzaren 14an, irrati nazional bat sabotatu behar zutenik frogatu ezin izaterakoan, Gregorio eta José Luis Gurmendi lapurretaren erruduntzat jo zituzten (irratiko materiala), eta 2 urte eta lau hilabeteko espetxe zigorra ezarri zieten. Rafael Gurmendi absolbitu egin zuten.

1938ko azaroaren 23an, Gregorio aske irten zen, baina Artilleria Astuneko 3. Erregimentuan sartu behar izan zuen, Francisco Erviti Larrea kapitainaren agindupean, 1939ko maiatzaren 27an lizentziatu zen arte.

Gerra amaitu ondoren, ezin izan zuen urteetan pasaportea tramitatu espetxean egon zelako, eta Franco uda pasatzera Donostiara etortzen zen bakoitzean, beste "susmagarri" batzuekin batera, Gobernu Zibilera eramaten zuten.

1940ko abuztuaren 31n María Josefa (Maritxu) Olabiaga Echaverekin ezkondu zen eta bost seme-alaba izan zituzten: Jose Inaxio, Arantxa, Ixiar, Juan Mari eta Ramon.