Sezesioa. Zalantzarik gabe, gurasoei egindako omenaldia da. Aguirre-Wittmer senar-emazteen goi-erliebezko bustoak albora begira daude, hiriari eternitatetik begiratuko baliote bezala. Gurutze baten oinarri dira, eta huntzak, gurutzeari itsatsita, gora egiten du Kristoren irudia edo hurrengo Berpizkundearen unea bilatzeko; izan ere, uso bat ikus dezakegu, olibondoaren adarra daramala. Goiburuaren parametroa goialdean jasotzen da, mazpil erako fruitua duen girlanda batekin, eta etengabe sua piztuta duten su-ontziek argiztatzen dute panteoi osoa.

Marcial de Aguirre y Lazcano, *1840 Bergara +1900 Donostia. Marcial gaztea bere jaioterritik Erromara abiatu zen 1858an, marrazkigintzarako zituen dohainak lantzeko asmoz. Eduardo Rosales margolaria eta Mariano Fortuny ezagutu zituen, eta lagun egin ziren. 1864an beka bat lortu zuen, trebatzen jarraitzeko. Bi urte geroago, San Ignacio izeneko eskulturari esker, Bigarren Mailako Domina irabazi zuen Madrilgo Arte Erakusketan. Obra hari esker, ibilbide profesionala hasi ahal izan zuen.

1869an Lavinia Wittmerrekin ezkondu zen, ‘nazarenoen' eskolako margolari alemanen alaba eta biloba zenarekin. Erroman jaio ziren haien bi seme nagusiak, Luis eta Ignacio, 1872an eta 1874an. Azken urte honetan, Donostian hartu zuten bizitokia, eta han jaio ziren Augusto, 1876an eta Francisco, 1884an.

Okendo Plazan, 1895ean, Antonio de Oquendo almiranteari monumentua eraiki zen. Proiektua Marcial Aguirreri ardura eman zitzaion, estatua galdatzeko ardura Bartzelonako Masriera y Campins izanik.

Hilerri honetarako, zenbait bezero berezirentzako enkarguak egin zituen; horren eredu bezala, San Sebastian kaleko 21-23an dagoen monumentua, 1885ekoa. Bestalde, Santa Katalina kaleko 79an dagoen obra ere egin zuen, 1886koa. Bertan, hainbat eragin nabari dira; batetik, Erroman jasotako arte klasikoaren gaineko lezioena, eta bestetik, margolari nazarenoen ezaugarri den baretasun espirituala. Santa Teresa kaleko 138-140an dagoen 1889ko lanean, Barrokoaren handitasuna transmititzen zaigu, estilo klasikoak berea duen bilgarri dotore eta lasaiarekin. Berpizkundeko zein Barrokoko medailoiak baliatzen ditu, hildako pertsona nabarmentzeko.

Polloeko monumentu askotan agertzen den Aguirre sinadura Marcialen semeena da. Abizen hori izango du Luisek; hamar urte baino ez zituenerako eskultore gisa izena emanda zegoen, eta hogeita birekin aldiz, oinezko edo ibiltari gisa, beharbada hiritik kanpo ikasten ari zelako.  Ignacio eta Franciscok ere bai. Augustok ere bai, eta 1905ean Bartzelonako eskolan arkitekto-titulua eskuratu zituenetik, plano ugari sinatuko zituen, gero bere anaiek exekuta zitzaten. Hijos de Marcial de Aguirre etxeak biltegia ireki zuen 1896. urte inguruan, Polloetik hurbil.